Nou ja, we hebben dan wel een modellenbureau voor alle leeftijden, Geni en ik, maar we zien zoveel ellende aan onze ogen voorbijtrekken dat we erover denken de boel te verkopen en naar Ibiza te mooven. Vanochtend nog komt er iets binnen....... honderdveertig kilo, ergens tussen de veertig en de tachtigjarige oorlog en ze heet Lolita. Ik zeg; ‘dat kan echt niet hoor, wat je aan hebt. Het lijkt wel een jute zak met een joekel van een aardappel erin’. Ik zeg; ‘zo kan je echt niet op de foto. Ik zal trouwens een nieuwe groothoeklens moeten bestellen om jou er in een keer op te krijgen want zo te zien is Sonja Bakker nog niet helemaal bij je binnen gekomen. En die naam van je kan al helemaal niet. Zoek maar een andere. Katinka, of Baboesjka of hoe ze langs dat karrenspoor van jullie ook mogen heten’. En beledigd dat ze was. Ze zocht wel een ander bureau. Ik zeg; ‘dat moet je niet doen. Ik heb nog wel werk voor je in een slagerscommercial. Als doorregen speklap. Is dat wat voor je misschien’? Ze moeten ook niet gelijk op maandagmorgen om halftien bij me naar binnen lopen.... met hun haarstukjes en wenkbrauwexceem. Dan zijn Geni, hij heet Jevgeni maar ik noem hem Geni, vind ik zo leuk passen, dan zijn Geni en ik nog aan het espressootjes doen met een croissantje van de Versbakker. Ook raar; ‘de Versbakker’. Je denkt toch niet dat die man oud brood bakt? Maar goed, daar ga ik niet over en zijn croissantjes kriebelen als engeltjes op je tong en nu doe ik de winkel weer open - als je het goed vindt - want de aanstaande modelletjes staan al weer te trappelen voor de deur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten