Weldoener Buijs

Ik was gisteren virtueel multimiljonair. Ik had W overgehaald op het laatste moment een staatslot te kopen. Dat ging niet zonder slag of stoot. Weet je wat dat kost zei ze. Ja dat wist ik. Vijfentwintig pegels. En dan, zei ze, zoveel geld, wat moet je er in vredesnaam mee? Veel geld geeft alleen maar problemen. Hier kon ik een momentje belangrijk zijn. Ik beloofde haar de volledige verantwoordelijkheid voor al die miljoenen op me te nemen. Zij hoefde zich, gesteld dat wij het winnend lot in bezit kregen, alleen nog maar bij de Bijenkorf te vervoegen, om aldaar leuke hebbedingetjes te verwerven. Dan was het goed zei ze, want zorgen had ze al genoeg.

Gezwind werd de koop digitaal bekrachtigd, ons werd een winnend nummer toegewezen en de rest der dag verkeerde ik in blijde verwachting van een gezwollen bankrekening. Een machtig krediet dat me alsnog in staat zou stellen later een goed en vrolijk mens te worden.

O wat had ik een pret en o wat zou ik goed zijn voor familie , vrienden en de arme kindjes in Afrika.

Des avonds bekeek W de uitslagen. Er was een prijs van zevenenhalve euro op ons lot gevallen. Niet helemaal wat ik er van verwacht had, maar... toch altijd weer zevenenhalve euro!

Wijsneuzen onder u zullen me erop willen wijzen dat ik eigenlijk £17,50 verlies heb geleden, maar dat vind ik gelijk weer zoooo negatief.




En ja, £ staat voor de Engelse Pond, maar ik heb een effing Angelsaksisch toetsenbord.