Oud nieuws

Een tijdje terug kwam er piepend en krakend een eind aan mijn blog-schrijven. Ongekende natuurrampen, atoomontsnapping en Midden-Oostenoorlogen brachten me uit mijn toch al zo broze evenwicht. De zinloosheid om ergens nog een woord aan te wijden leek evident en mijn gewoonte om overal maar grappen over te maken, ongepast. Ik was even te klein geworden voor de wereld.

Gelukkig zoek ik de schuld niet buiten mijzelf. Ik zoek helemaal niet naar schuld. Schuldzoeken past in dezelfde domme mensencategorie als goudzoeken, gelukzoeken, speld in hooibergzoeken of jezelf en je wortels zoeken.

Ook ben ik geen lid van een schuttersvereniging. De rigide opvatting van mijn ouders dat mensen geen wapens dienden te bezitten punt uit, wordt door mij nog warm verdedigd (voor een enkel honkbalknuppeltje of busje pepper-spray maak ik een elitaire uitzondering).

De oorzaak van mijn ontreddering ligt bij empathie, mijn voortdurende neiging om mee te willen leven met door anderen beleefd lijden. Ogenschijnlijk een warm-menselijke eigenschap, waaraan tegelijk een groot deel van ons falen kleeft. De werkelijke drijfveer van ons empathies vermogen wordt niet bepaald  door ‘het goede’ in ons maar door simpel egoïsme. Straks, als wij lijden, willen we ook weer medeleven terug, heel veel ervan en onvoorwaardelijk.

Meeleven met Japanners is moeilijk. Hun cultuur verbiedt ze het tonen van emoties. Dat leeft niet lekker mee. Huilende Nieuw-Zeelanders, daar hebben we meer aan.

Een paar jaar geleden, nadat ik ternauwernood een ernstige buikoperatie en een hartinfarct had overleefd, belde een oude vriendin op. Kern van haar ratelpraatje was dat ze geen tijd had om me op te zoeken want ze was te druk met de tennisvereniging. Ik heb haar nooit meer gesproken. Ze hoefde van mij niet meer. Achteraf onnodig. Ze stond al niet bekend om haar inlevend vermogen. Integendeel, haar immer scherp onder woorden gebracht egoïsme maakte juist deel uit van haar eigenzinnige aantrekkelijkheid.

Al bij al moet ik mijn beïnvloedbare gevoelens wat gaan beteugelen. Minder nieuws tot me nemen ook. Dat vindt het nieuws helemaal niet erg.