Joh koopt een visje

Joh koopt een visje. Bij de vismeneer. Visboer vindt hij politiek incorrect. De vismeneer stopt zijn wagentje voor het huis van Joh. Hij roept iets onverstaanbaars door zijn luidsprekertje. Joh weet dan dat het vis betreft.

Als hij zich meldt leest de vismeneer. In de ochtendkrant die fout was in de oorlog. Daarin worden burgerlijke ongenoegens vermeld. Die deelt hij dan weer met Joh. Erg heh? Uh .. wat precies? Nou, van die drooggevallen vijver in Tuindorp Oostzaan. Alle vis gestikt en de brandweer maar koffiedrinken. Daarvoor betaalt hij nu zijn zuur verdiende belastingcentjes. Niet best beaamt Joh. Gemeentevijvers moeten op de lijst van cultureel erfgoed. Precies zegt de vismeneer. Hij komt uit Friesland. Daar doet men niet aan ironie.

En hoe is Joh zijn bestelling? Die is altijd dezelfde. Een lekkerbekje. Tijdens het inpakken wordt het weer nog even doorgenomen. Het is weer eens niet best mopperen zij plichtmatig.

Joh vouwt zijn vispakketje open op de keukentafel. Hij schenkt een groot glas vol met karnemelk. Vis, zo weet hij, moet zwemmen.