Wat doe je dan

Enige tijd geleden kwam een mannetje van vreemde allure mijn kantoor binnenstappen. Ik was verdiept in het kasboek en merkte pas van zijn aanwezigheid toen hij zijn keel schraapte. Ik keek op van de cijferkolommen, zag niemand en vond dit vreemd. Ik ben een gezonde jonge vrouw en hallucineren doe ik niet. Toen hij nogmaals met zijn stembanden raspte scheen het geluid vanonder mijn stoel te komen. Ik verhief me, boog voorover en zag, staand voor mijn bureau het kleinste mannetje dat ik ooit had aanschouwd. Een piepklein mannetje. Het leek wel alsof hij juist nog door een ringetje was gehaald. Prachtig in het pakje gestoken, wangetjes gladgeschoren, haartjes perfect in een scheiding gelegd en de minuscule vingertjes zorgvuldig gemanicuurd.

Waarmee ik het mannetje van dienst kon zijn? 'Het gaat om de nachtzoen' zei het mannetje, 'die krijg ik niet maar ik heb er wel recht op'.

Of hij zich ook nader kon verklaren? 'Makkelijk genoeg' sprak het mannetje en wapperde met zijn precies gevormde handjes. 'als je klein bent heb je recht op een nachtzoen en ik ben, zoals u misschien wel ziet, klein'.

Ja, dat viel niet te ontkennen. Had hij dan geen echtgenote om hem van nachtzoenen te voorzien? Nou dat was nogal een probleem want hij kon alleen lilliputtervrouwtjes krijgen en hij viel op grote vrouwen.

En kon zijn moeder hem dan die zoen niet geven? Dat had ik niet moeten zeggen. Uit een van zijn poppenoogjes welde een traantje en met trillende stem zei hij: 'Die is dood'.

Ach hemeltjelief. Nee, dan kon het natuurlijk niet. Hoe dom van mij en mijn hartelijke deelname en wat hij dacht dat ik er zoal aan kon doen? 'U moet het doen' zei hij; 'Iedere avond om een uur of elf. Het is werkelijk zo gepiept en het hoeft niet voor niets, want het kan uit mijn persoonsgebonden budget'

Na enig nadenken verklaarde ik mij bereid. Ik heb 's avonds om elf uur toch niks te doen. Nu breng ik hem alle avonden een nachtzoen en het is werkelijk een plezier om te zien hoe hij, gehuld in een fris odeurtje en een brandschoon pyjamaatje, op me ligt te wachten.

Vandaag heeft hij me gevraagd of ik wilde blijven slapen, maar dat zit er voorlopig niet in. Zijn bedje meet, krap aan, een meter twintig, dus daar zal eerst een timmerman bij moeten.