Glas, u weet wel

De meeste uitvindingen, gedaan ten gerieve der mensheid zijn nadelig voor het ons omringende beestenspul. Marianne van de dieren zou er een boek over kunnen schrijven als ze niet in de Kamer of de Scientologykerk op zichzelf zat te kicken.

De vandaag te beschrijven menselijke lotsverbetering, in combinatie met onpeilbaar dierenleed, is glas. In China al veel langer bekend, maar in onze moerasdelta moesten we tot de zeventiende eeuw wachten eer we ons erachter konden verschuilen. Daarvoor moesten we ons, als kippenpootjes aan het spit, om en om voor een vuurtje draaien; hadden we gedurig een koude voor -of achterkant en kachelbenen avant la lettre.

Omdat 'meer' altijd beter en lekkerder is (ik kon als jongeling mijn vriendjes verbazen door drie sorbets achter elkaar naar binnen te lepelen) hebben we nu dubbel -en zelfs driedubbel glas. O jee, ik heb zojuist het dubbele drinkglas uitgevonden. Uw thee blijft lekker lang warm en uw Martini (mixed, not stirred) eeuwig koel. Eigenlijk ben ik een genie, maar ik blijf heel gewoon en vrienden kunnen me nog steeds bellen.

Prima goedje dus dat glas, niets op aan te merken, maar het juist uitgevlogen minimusje dat tegen het venster van zwager en schoonzus vloog, had hier een beste partij gemengde gevoelens bij. Volkomen uitgeschakeld lag het ongelukkige pluisbolletje op zijn rug. Toen ik het oppakte trilde zijn hartje als een mitrailleur in een schuttersputje. 'Shellshock'... De oogjes zagen niets meer en boven het kopje zweefde de existentiële vragen: 'Wie ben ik en waar?' We hebben het ongelukkige nieuwkomertje op het dak van het houtschuurtje geplaatst, alwaar het, veilig voor passerende monsterkatten, kon bijkomen.

Daarna zei schoonzus, min of meer verbaasd, alsof ik een familie-uitgave van dr. Jekyll en mr. Hyde was: 'Eigenlijk ben jij best aardig voor dieren'. Ik ga niet ontkennen, maar trek de grens bij vliegen. Ik heb een fiks aantal vliegenmeppers van ouderwetse makelij in huis (ijzerdraad, dat zijn de beste en je krijgt geen vlekken op de muur zoals bij die plastic koleredingen). Dochterlief, die vroeger net als M. van de dieren was, was het met deze schandalige behandeling der meerpotig gevleugelden beslist niet eens. Als ik de bromvlieg naderde die zich, na langdurig heen en weer gezoem, eindelijk even ter ruste had gezet; mijn mepper geheven, gereed voor de fatale slag, joeg zij het kreng met een armzwaai de ruimte in. Daarna wilde ik mijn dochter weer doodmeppen, dus zo een lieverdje ben ik nu ook weer niet