Uitstekende lichaamsdelen

Voordat we het er werkelijk over hebben moeten we even de definitie doornemen. Je kan bijvoorbeeld iemands gedrag uitstekend vinden, of zelfs uitmuntend, maar als je het over een ergens uitstekende spijker hebt, noem je die - al vloekend en pleisterplakkend - niet uitmuntend. ‘Ik had net een uitmuntende spijker in mijn voet’ dat klinkt niet.

We hebben het hier dus over de tweede vorm van uitsteking en met name die van lichaamsdelen.

Ik kwam erop via vriend Frans. Die is door de natuur bedeeld met een neus ter grootte ener continent. Als hij verkouden wordt issie gelijk twee of drie keer zo verkouden als een gemiddelde neusdrager. Waar anderen zich behelpen met een pakje tissues, snuit Frans zijn uitsteeksel in een badlaken. Hij is nu in gesprek met een plastisch chirurg om zijn reukorgaan flexibel te laten opereren. Via een - met zijn tong te bedienen - knopje in de mond, zal hij dan in staat zijn om zijn neus met alle winden mee te laten waaien.

Weer een andere vriend heeft een hoofd van metafysische afmetingen. Hij moet des winters kiezen tussen twee opties. Binnen blijven, met zijn hoofd dicht op de centrale verwarming, of in het ziekenhuis een halve liter antivries laten inbrengen. Ieder jaar weer een lastige keuze.

Een vriendin meende jarenlang de lach aan haar kont te hebben hangen. Dit bleek, bij nader onderzoek, gewoon een extra laagje vet te zijn, te verhelpen met aquajogging en stretchondergoed. En inderdaad, na verloop van tijd werd er niet meer gelachen, dus er zijn oplossingen.

De ingewikkelde buitenspelregel bij voetbal behelst tegenwoordig dat het verst uitstekende lichaamsdeel geldt. Als vriend Frans dus zou voetballen (wat God verhoede) zou het kunnen voorkomen dat, waar zijn lichaam zich in kansrijke positie voor het doel bevindt, zijn neus buitenspel staat.

Ikzelf heb geen uitstekende lichaamsdelen. Of ik hier blij mee moet zijn hangt wederom af van de definitie.

Bron R. Rhinoceros; Filosofie van de ijskoude grond