Vriend Huib

Ik erger me nog eens dood. Ik woon in mijn waddenreservaat al afgeschermd van feestgedruis, verstop me voor invloeden van buiten, spreek met niemand en erger me toch de cholera. Voortdurend en voornamelijk aan de godsgruwelijke domheid die de televisie mij etaleert. Nu kunt u mij, als verre vriend, allerhande tips geven (zet dat ding dan uit, lees geen kranten meer, zet je hoorapparaat uit en je bril af) maar ik ken ze al en ze helpen niet. Ga dan een therapie doen jongen (vingerverven, analyse, de Kilimandjaro beklimmen, bachbloesemen, klankschalen, psychobabbelen, zelfhulpen) maar ten eerste ben ik niet gek, zulks is mij door gestudeerde zielknijpers verzekerd en ten tweede is alle bestaande therapie erop gericht de patiënt te verzoenen met zijn bestaan in dit leven terwijl dit leven gelijkertijd grondig en in het openbaar wordt verwoest door miljarden wezenloze randdebielen die aan de kant van de weg hun moeder staan te verkopen, hun kind verkrachten, hun Shellobligaties verzilveren, een vrolijk knallend bermbommetje planten en een kaarsje branden omdat Kerstmis zo effing gezellig is maar dat mag ik dan weer niet zeggen want het klinkt zo naar. Verder gaat het wel.

Peter