Beknopte geschiedenis van het Papegaaiduikertje

Het Papegaaiduikertje is wel een heel bijzonder Papegaaitje. Mijn vriend Ulie, die van Germaanse origine is, heeft een Papegaai die, als er op de deur geklopt wordt ‘aufmachen‘ roept. Dat is een papegaai met humor. Daar staan de duikertjes niet om bekend. Ze vliegen serieus door het leven. Enige generaties terug vlogen ze nog door het woud, met voor de Papegaaiduikerstand bijna desastreuze gevolgen, want ze doken, toen ook al, met roekeloze vaart naar beneden. In hun enthousiasme maakten ze dan de bocht naar boven te laat en donderden met een plof op de grond. Half bewusteloos waren ze dan een makkelijke prooi voor hun natuurlijke vijand de Luiaard. Deze liet zich vanuit een boom op het weerloze hoopje veren vallen en hoe dat dan verder ging hoef ik u niet te vertellen. U weet van de hoed en zijn rafelrand. Enfin, daar werd in het woud flink om gelachen maar, vanwege het al eerder aangestipte gebrek aan humor, niet door het Papegaaiduikertje.

Het duiken met veilige landing werd eigenlijk bij toeval ontdekt. Door een slechtziend duikertje. Daar zijn in het dierenrijk nog geen oplossingen voor, voor slechtzienden. Alleen de brilslang is tot nu toe geholpen maar die heeft ook een dikke min zes. Het halfblinde luchtacrobaatje haalde de bocht weer eens niet, bereidde zich voor op een harde landing, riemen vast, zuurstofmasker onder vleugelbereik en schoot, tot eigen verrassing, zacht en soepeltjes onder het wateroppervlak. Daarna nam de ornithologische geschiedenis haar wending zoals we die heden ten dage kennen. Opgewonden doorvertellen... veel ongeloof vooraleerst, maar na allemaal een keer proberen ook veel lof en de belofte dat als er ooit presidentsverkiezingen voor Papegaaiduikertjes zouden worden gehouden ze allemaal op hem zouden stemmen enzovoort enzovoort. 
Het hele volkje heeft het woud verlaten en woont nu op een rots voor de kust van Schotland. Er zijn nog nooit zoveel Papegaaiduikertjes geweest en er gaan reeds stemmen op om een deel ervan af te schieten. Vooralsnog zien de Papegaaiduikertjes daar de lol niet van in.

Bron; Waren de goden vogels? (R. Rhinoceros –Wiekslagpers)