Interview met de bewindsman

U bent nu ruim een jaar Staatssecretaris voor Kleine Dingen, hoe kijkt u terug op deze tijd?

Met plezier en trots.

Trots waarop?

Trots op de behaalde resultaten. Ze lijken klein maar zullen gewichtig blijken op de weegschaal der tijd.

Noemt u eens een voorbeeld?

Het rondslingeren van sinaasappelschillen bij de openbare basisschool te Den Andel. Een schilletje af en toe kan geen kwaad, de natuur heeft zo zijn zelfreinigend vermogen, maar er bleek een structureel rondslingeren met een ontwrichtende werking op de microkosmos die zo’n dorp toch is. Voor je het weet krijg je een zelfde situatie als in pak hem beet Valencia. Sinaasappels, mandarijnen, apenootjes door elkaar, dus nadat de klacht was doorgedrongen tot ons secretariaat heb ik onmiddellijk een stuurgroep ingesteld. En met resultaat mag ik wel zeggen.

Er slingert dus niets meer rond?

Ik acht deze vraag niet opportuun.

Laat ik het dan anders stellen. Wat is het concrete resultaat?

Dat laat zich, net als bij veel andere kleine dingen, niet meten. U moet het meer algemeen zien en met een gekleurde bril.

Uit navraag in het dorp blijkt dat het probleem zich slechts verplaatst heeft. Het schoolplein ligt er aangeharkt bij, maar rond het Dorpshuis is het plaveisel oranje gekleurd van de sinaasappelschillen. Uw reactie?

Ik krijg nu echt het gevoel dat u me tracht te demoniseren en wil het gesprek daarom op dit punt beëindigen. Het ga u goed.