Sappig likken 

 
Een pacifist ben ik nooit geweest. Niet uit overtuiging en niet vanwege mijn opstandig karakter. De uitslag van een beetje oorlog kan je van tevoren uitrekenen. Daar zijn variabelen voor. Als amateur-strateeg lijkt mij een westers democratische overwinning in Afghanistan net zo onmogelijk als die van de Amerikanen in Vietnam. Te groot, te ingewikkeld en van doorslaggevend gewicht; hun overtuiging is groter dan de onze. Zij zijn bereid ervoor te sterven, wij niet.

Onze overtuiging bestaat uit het likken der Amerikaanse aars. We doen het al zo lang dat we niet beter weten. Jolande S likt mee. Ze heeft, zo zagen we vannacht op de tweede kamertelevisie, moederlijke gevoelens voor onze MP met de jeugdige uitstraling. Ze vindt het zielig dat hij geen meisje kan krijgen omdat zijn balletjes niet zijn ingedaald en ze vindt het ook niet eerlijk dat hij helemaal alleen aan het yankenholletje moet likken. En of ze, als hij niet bij zijn moedertje in Amsterdam is, zijn boterhammetjes mag smeren? Ossenworst, vindt ie dat lekker? Nou, doen we dat toch.

Mijn aanstaande proteststem gaat naar Job de Verguisde. Kijken wat die ermee doet.